سابقه ديرينه “تعارض منافع” در نظام سلامت و “قانوني” كه نيست

دكتر مينا فورزاندا در مصاحبه با تيتر نيوز گفت: “منابع علمي ضمانت منافع را در شرايطي تعريف مي كنند كه منافع اوليه با منفعت دوم مغايرت داشته باشد يا با آن منافات داشته باشد و هركس در اين موقعيت باشد موظف است. براي انتخاب اولين مزيت. ” انتخاب يا فكر كردن در مورد منافع ثانويه. تضاد منافع و موقعيت هاي مشابه در هر صنف و حرفه اي رخ مي دهد و حتي در زندگي خصوصي نيز اين وضعيت بيشتر در افراد رخ مي دهد.

وي افزود: در سيستم سلامت ، ارائه دهندگان خدمات بهداشتي ، از جمله پزشكان ، پرستاران ، پيراپزشكان و تمام بخشهاي علوم پزشكي كه در سيستم بهداشت حرفه اي هستند ، در موقعيتي قرار دارند كه مزاياي اوليه در مقابل مزاياي ثانويه است. است. ” منفعت اوليه در سيستم سلامت با انجام تحقيقاتي كه ممكن است براي آنها مفيد باشد ، براي گيرنده بيمار يا فرد مورد نظر است. مزاياي ثانويه در سيستم بهداشتي مشابه منافع شخصي ارائه دهندگان خدمات است و اگر اين مزاياي اصلي با مزاياي ثانويه در تضاد باشد و شرايطي بوجود آيد كه پزشك مجبور شود يكي از اين دو را انتخاب كند ، تعارض منافع بوجود مي آيد.

در مورد نمونه هايي از تعارض منافع در سيستم بهداشت ، اين اخلاق پزشكي صحبت كرد: در زمينه درمان ، مي توانيم موضوع اشتراك را ذكر كنيم كه يك چالش است. فرض كنيد بيمار به پزشك خود مراجعه كرده و اقدامات درماني و تشخيصي براي ارجاع بيمار به پزشك يا آزمايشگاه ديگر جهت بهبودي انجام شده است. اگر در اين زمان درمانگر به فكر منافع خود باشد ، بيمار را به آزمايشگاه يا درماني كه با او قرارداد دارد ارجاع مي دهد و براي هر بيمار تصميم يا هديه و امكانات ويژه اي به درمانگر مي دهد. اين امر منافع و انتخاب اوليه بيمار را كاهش مي دهد و بر سود دوم تأكيد مي كند.

وي مثال ديگري از تعارض منافع را ذكر كرد كه به عنوان روش تبليغاتي شركت هاي دارويي ادامه داشت: “بهترين راه اين است كه پزشكان تبليغ داروها ، مكمل ها و تجهيزات پزشكي كنند و پزشكان نيز به بيماران مشاوره دهند.” براي دادن است. ” بعضي اوقات اين داروها توسط شركت هاي دارويي رايگان در اختيار پزشك قرار مي گيرد و پزشك ممكن است بيمار را به روش هاي مختلف مانند هداياي ويژه ، سفر رايگان به خارج از كشور و … بيمار را به ارائه دارو تشويق كند. در اينجا مي توان مزيت دوم درمانگر را با حق طبيعي بيمار مقايسه كرد. اولين اصل در يك بحث حرفه اي مبني بر روشن بودن كدهاي اخلاقي ، اولويت بندي منافع بيمار بر منافع پزشك است. يعني بيمار بايد بفهمد كه با توجه به شرايط جسمي و باليني و هزينه هايي كه از عهده او برمي آيد داروهاي مختلفي براي او وجود دارد و ما بايد به او حق انتخاب بدهيم. .

يكي از اعضاي هيئت علمي گفت: “در زمينه تحقيقات بهداشتي ، ممكن است تعارض منافع وجود داشته باشد.” در اين حالت ، بيمار يا فرد سالم را براي مطالعه به عنوان يك موضوع بدون اطلاع وي در نظر مي گيريم و به جاي اينكه به فكر سود بيمار باشيم ، برخي هزينه هاي پروژه تحقيقاتي را از وي دريافت مي كنيم. به عنوان مثال ، در طول معالجه يك بيمار ، MRI بدون نياز وي براي او نوشته مي شود و تنها هدف از تحقيق است.

او به آن اشاره كرد تضاد منافع در سيستم سلامت سابقه طولاني داردوي گفت: “تضاد منافع موضوعي است كه براي بسياري از افراد در اين منطقه بوجود مي آيد ، به عنوان مثال با قرار دادن كولونوسكوپ در مقابل مطب متخصص گوارش. چنين شرايطي براي همه افراد در سيستم بهداشتي رخ مي دهد.” اما شدت آن متفاوت است. ” بعضي اوقات تعارض منافع اندك است و به بيمار و حقوق وي آسيب نمي رساند. در همان زمان ، درمانگر سود دوم را دريافت مي كند ، اما گاهي اوقات تعارض منافع با شدت بيشتري رخ مي دهد و به مشتري آسيب مي رساند.

فرمزاندا گفت هيچ چيزي به عنوان قانون تعارض منافع در سلامت وجود ندارد ، او توضيح داد: در اين زمينه كدهاي اخلاقي وجود دارد ، اما ما قانوني رسمي براي تضمين اجراي اين كدها نداريم.؛ در عين حال ، ما به فرآيندهاي نظارتي و تنظيم سيستم پزشكي كه به اين جز وارد مي شود ، نياز داريم. موضوع بسيار گسترده است. تمام خانواده رشته هاي پزشكي و پيراپزشكي ، شركت هاي دارويي ، شركت هاي تجهيزات پزشكي و ساير افراد در كنار بيماران يا افراد مايل به خدمات بهداشتي هستند. قانونگذاري به تلاش زيادي احتياج دارد ، از طرف ديگر پزشكان به ماهيت رياكاري سوگند ياد مي كنند و آنها بايد هرچه بيشتر اين اختلافات مورد علاقه را حل كنند ، به تعهدات خود پايبند باشند و اصول اخلاقي را نقض نكنند. پيروي از كدهاي اخلاقي در مسئله تعارض منافع مستلزم فرهنگ سازي در اين زمينه است.

رئيس گروه اخلاق پزشكي دانشگاه علوم پزشكي ايران با تأكيد بر لزوم آموزش براي كاهش تعارض منافع ، گفت: تحصيلات از پايين ترين سطح و دانشجويان سال اول پزشكي مهم است. دوره هاي اخلاق پزشكي در دانشگاه ها را بايد جدي گرفت. از طرف ديگر ، ايجاد كدهاي اخلاقي جداگانه و خاص براي هر بخش براي جلوگيري از تضاد منافع ضروري است. روشن شدن ماهيت ارتباط بين متخصصان بهداشت با يكديگر يا شركت هاي دارويي يكي ديگر از راه هاي حل اختلافات مورد علاقه است.

انتهاي پيام